Het leven raast voorbij
Het leven raast voorbij of toch niet?
De ene dag gaat het sneller dan de andere dag. Soms zelf een moment. Het ene moment dat sneller gaat dan het andere.
Tijd is daarom een niet vatbaar begrip, behalve op de klok. Maar hoe kan het dat we de tijd vergeten als we het leuk hebben en de tijd niet omkomt als je dat niet hebt. Bijvoorbeeld in de rij voor een kassa, en dat wordt dan ook nog eens versterkt door de mensen die met jou in de rij staan en flink aan het zuchten zijn.
Tijd bestaat daarom niet, want voor jou gaat de dag snel om, maar voor een ander lijkt deze eeuwig te duren.
Hoe kunnen we dat dan verklaren? Dat is het eigenlijk niet. Maar hoe ervaar je de tijd als je bijvoorbeeld op de bus staat te wachten en je weet niet hoe laat hij komt. Ga je dan kijken, over hoeveel minuten hij komt en hoe voelt dat dan? Of blijf je wachten zonder te kijken en lijkt het daardoor mee te vallen?
Door de tijd los te laten, kun je meer genieten in het nu, doordat er geen druk lijkt te liggen, die je anders misschien wel voelt.
Zo is het ook met al het andere in het leven, als je ergens tegen op ziet, lijkt het erger of zwaarder of langer te duren, dan wanneer je er niet tegenop ziet. Maar wat als je jouw emotie nou eens loslaat? Als je ergens geen oordeel aan hangt en er neutraal of met plezier in gaat? Waren de gevoelens die je eerst ervoer dan terecht?
Probeer het eens uit en zie het verschil!
Ik wens je een mooie week!
In liefde,
Priscilla
