Ik ben nu inmiddels al 4 keer in Australië geweest en de laatste keer is alweer 8 jaar terug. Veel te lang als je het mij vraagt en omdat de wereld natuurlijk jaren op slot heeft gezeten, heb ik meteen een vlucht geboekt zodra het weer open was. Samen met mijn nicht reizen we af naar Perth.
De vlucht duurt 4 uur en ik ben blij dat ik de reis helemaal heb opgeknipt. Het is minder vermoeiend en fijn dat ik heb kunnen bijkomen in Bali. We worden opgewacht door onze ‘tante’, zo noem ik haar maar voor het gemak, maar officieel is het mijn achternicht. Het duurt zeker een uur voordat we haar zien, want de check bij security en daarna bij de bagage is mega lang. We hebben voor de zekerheid maar alles aangekruist op het invoeringsformulier. Ze zijn behoorlijk streng met wat je het land in brengt en als je het niet aangeeft en per ongeluk toch een appel in je tas hebt, krijg je een boete van 220 dollar. Beetje zonde geld.
We hebben genoeg bij ons, het is tenslotte bijna Sinterklaas en al die lekkernijen vallen bij de familie goed in de smaak! Ondanks dat ze Hollandse shops hebben, is het aanbod wat beperkter. We laten zien wat we hebben en de dame van de douane laat ons door. Gelukkig, we mogen alles meenemen. Dat zullen ze leuk vinden!
Ik weet dat we er altijd welkom zijn en er altijd een slaapkamer voor ons klaarstaat. Zo een fijn gevoel, het leuke is ook dat je gewoon meegaat in hun ritme. Kinderen halen en brengen naar school, mee naar verjaardagen, activiteiten van de kinderen etc. Je bent een onderdeel van de familie, ondanks dat je ze maar een paar keer eigenlijk echt hebt gezien.
De volgende dag gaan we naar onze tante Sylvia om de rest van de familieleden te zien samen met onze oud-tante. Ze woont, vind ik zelf, behoorlijk afgelegen, maar ze heeft een groot stuk land waar paarden op rondlopen, grote honden en door alle ruimte heeft ze een heerlijk zwembad, jacuzzi en een flink wagenpark. Het is heerlijk om weer bij elkaar te zijn, we lachen wat af en halen herinneringen op.
De volgende dag maken we een trip richting Margaret River. Ik kan me nog herinneren van de vorige keren dat ik er was, dat het erg mooi was en de weg er naar toe zit vol met farms. Ze maken hun eigen chocolade, kazen, wijnen en bieren. Echter als we de farms naderen om te proeven, blijkt het dat ze allemaal gesloten zijn. Zelfs in Margaret River, waar aardig wat restaurantjes en winkeltjes zijn, is veel gesloten. Mogelijk is er na de wereldwijde lockdowns veel veranderd: dicht, failliet, verhuisd, overgenomen etc. Toch is het een leuke rit en hebben we veel plezier met elkaar. Luisteren naar Elvis (Linda is mega fan, al jaren) en Andre Hazes zingen we uit volle borst mee. Op de terugweg rijden we langs onze achter-achternicht en sluiten we aan bij de pizza avond!
De volgende dag gaan we nog lekker naar het strand, maar eerst naar de begraafplaats. Hier kun je de meeste kangaroos bij elkaar zien, omdat ze daar heerlijk relaxed kunnen liggen, gras eten en de bloemen die mensen neerleggen op de graven. De meeste zijn nu nepbloemen zie ik, maar dat heeft de kangaroos er niet van weerhouden daar lekker te vertoeven. Blijft toch een raar idee om voor je plezier naar de begraafplaats te gaan.
Ik heb al lange tijd doorgebracht in Perth en er is maar weinig dat ik nog niet gezien heb. Ik ga ook niet echt om te sightseeen, maar gezellig familiebezoek. Mijn oud-tante is inmiddels op leeftijd en ik weet niet of dit de laatste keer zal zijn dat ik haar zie. Ik heb in totaal 13 dagen te spenderen, maar iets dat ik echt graag wil doen (en het ticket daarvoor al in Nederland daarvoor heb aangeschaft) is naar Rottnest. Dit is een eiland voor de kust van Perth, op zo’n 45 minuten varen. Het eiland is een tropisch eiland. Prachtig witte stranden, unieke natuur, best groot en vol met quokka’s. Een klein buideldiertje wat ontzettend vriendelijk is.
Toen de Nederlanders honderden jaren terug aankwamen bij Rottnest, dachten ze dat het grote ratten waren. Ze noemde het een rattennest. Daar komt de naam Rottnest vandaan. Maar het zijn helemaal geen ratten. Ze zijn ongeveer 20 centimeter hoog, dragen hun babies in hun buidel, hebben korte voorpoten, hoppen op hun achterpoten en hebben de meest schattige koppies.
Ik heb een lange dag gepland op het eiland, fiets gehuurd, lekker zwemmen, eten en vooral quokkas kijken. Ik vind ze echt fantastisch en kan ze uren observeren.
De rest van de dagen gaan we veel op pad. Ik bezoek de stad Perth, een plek waar de familie niet graag komt omdat ze het te druk, te groot en te zakelijk vinden. Maar ik vermaak me er prima. Bezoeken we York, Tootyay, Frementle en vieren we de verjaardag van mijn achter-, achter-, achterneefje. Het plan is om heerlijk naar het strand te gaan, Rockingham is een fijne plek, maar op het nieuws horen we dat er een spermwhale is gespot voor de kust. Het dier is mogelijk ziek en komt niet terug de zee in. De stranden in de buurt zijn afgesloten, want het gevaar voor haaien is nu extra groot. Ze ruiken het dier al op kilometers afstand, wat ervoor zorgt dat het niet veilig is te zwemmen. We gaan het er toch maar op gokken en ik wil wel even kijken bij het dier. Het is nog onduidelijk wat er aan de hand is.
De volgende dag gaan we op pad, op naar Rockingham. Het strand voor Rockingham heeft al een verbodbord voor zwemmen, met als reden: haaien. We besluiten uit te stappen en het strand op te lopen, het zou wel vet zijn een haai te zien. Als we het strand oplopen zien we hem al liggen, nog in het water, maar niet ver van het strand af. De walvis. Het dier lijkt niet te bewegen en wat is het groot. Er vaart een boot vlakbij, een van de wildlife rescue. Op het strand komen nu 2 auto’s aangereden ook allebei van de rescue. Er stapt een aboriginal uit en het lijkt wel op hij een barbecue bij zich heeft. We maken de grap dat we vanavond walvis eten voor diner.
Hij zet het neer half in het water en steekt een vuur aan. Ik loop naar de mensen toe en vraag ze hoe het met het dier is. Gelukkig, hij is vannacht om 05:00 uur al overleden. Dat betekend dat hij mogelijk niet lang heeft hoeven lijden. Ze zien dat het dier wel erg mager is, volgroeid, en een mannetje is. Ze zien geen schade van bijvoorbeeld een boot en maken op dat het mogelijk aan ouderdom is gestorven. De aboriginals doen een ceremonie en later vandaag zal de walvis worden weggehaald en naar een onderzoekscentrum worden gebracht. Daar willen ze tests gaan doen om te achterhalen wat er mis was. Daarna zal het skelet van de walvis naar het museum gaan.
We rijden door en komen uit bij de kust voor Pinguin island. Het is prachtig, wit strand, en het is erg ondiep. Hier staat gelukkig geen verbodbord en na een lekker ijskoffie, en flink wat gelachen te hebben, gaan we het strand op.
Gisteren heeft mijn tante Sylvia permanent makeup gezet. Ik heb mooie eyeliners gekregen en het zal ongeveer 4 jaar blijven zitten. Echter zijn het wel echte tattoo’s, waar ik er geen een van heb, dus het was flink schrikken hoe ongelofelijk pijnlijk het was. Kijkend in de spiegel zijn mijn ogen ontzettend opgezwollen en Linda en ik maken een grap naar Sylvia: ‘Wat heb je met Priscilla gedaan? Ze is helemaal opgezwollen’. Ze schrikt zich wild, maar zegt dat het inderdaad erbij hoort. Dit wist ik gelukkig al, en we zeggen tegen haar: ‘you should see the other guy’. Alsof ik zojuist een flink kickboxgevecht heb gehad hahah.
Verder is het gieren, want voor mij, Linda en ik zitten tegenover elkaar aan een tafeltje, zit een oudere man en ik weet niet waarom, maar ineens werd mijn oog getrokken naar onder de tafel. Gadver! Ik kijk Linda aan alsof ik zojuist iets verschrikkelijks heb gezien en ze draait zich om. Precies op dat moment staat hij op. De man had een zwemshort aan, maar schijnbaar was deze te klein, zijn hele zaakje hing eruit. Bah! Mental picture. Linda en ik gieren het uit als ik het haar vertel.
Turen over de zee, uitkijkend naar haaien, maar er is niets te zien. Het water is vrij kalm, licht blauw, wat het goed mogelijk maakt om een haai te spotten Ik waag het erop en ga toch het water in. Gelukkig is het niet diep, dus als ik er toch een spot, kan ik er nog uit rennen. We blijven er een paar uur hangen, zonder iets gezien te hebben, maar daarna gaan we lunchen en opschieten, want we moeten zo haar kleinkinderen van school halen. ‘S avonds stelt haar man Andy voor om nog even naar Kingspark te rijden. De lichtjes zijn prachtig ‘s avonds laat en je hebt vandaar een mooi uitzicht, hoog, over de stad. Heerlijk! Er zijn veel toeristen, want het is echt een prachtig uitzicht.
De laatste dag in Perth is aangebroken en ik heb mezelf voorgenomen maximaal 2 jaar te wachten met weer langs te gaan. Er staat nog een activiteit op de bucketlist van zowel mij als Linda en dat is in een kooi duiken met de haaien. Dit vindt voornamelijk plaats in Adelaide en dat is wat we samen gaan plannen voor als ik terug ben. Hopelijk kan ik het combineren met zwemmen met de walvishaai, helaas komt die alleen daar voor in onze zomer, wanneer het bij hun winter is en dus niet heel erg ideaal qua klimaat.
Ik bezoek nog een grote shoppingmall, trakteer mezelf op een mooie ketting met diamanten, aangezien de koers mega gunstig is, er 60% korting is en ik taxfree terug krijg op de airport, gun ik het mezelf. Daarna nog even lunchen in de foodcourt daar ter plaatse, kinderen halen van school, afscheid nemen van mijn oud-tante, rondscheuren met mijn oom Andy in zijn pornmobiel (een knalrode Ute van het merk Holden, waar hij ontzettend trots op is) en dan zitten de 13 dagen er weer op. Wat een heerlijke tijd.
