Aangekomen bij de rijstvelden, zien we aardig dikke wolken verschijnen. Dit voorspelt niet veel goeds, maar ik weet dat de buien tijdens regenseizoenen vaak heftig maar kort zijn, dat laat het ook wat meer afkoelen, haalt de druk van de luchtvochtigheid eraf, dus heel erg vind ik het niet. Anders dan in Nederland waar het vaak dagen achtereen aanhoudt, donker, koud en winderig is. Regen vind ik niet erg, als het maar in een warm land is.
Ik installeer mijn ‘robotarm’, telefoonstandaard om mooie filmpjes mee te maken en daar begint het al, het komt met bakken. Ik loop verder en big daddy geeft me het advies om niet het pad naar beneden te nemen, maar hoog te blijven, het andere pad duurt lang en ik zal dan compleet natregenen. Er zijn leuke schommels, waarmee je boven de rijstvelden swingt en mooie plaatjes oplevert. Vind ik eigenlijk wel leuk om te doen, maar het weer wordt steeds slechter en ik besluit te schuilen voor de regen.
Maar na 10 minuten, weet ik, dat dit voorlopig niet ophoudt en we besluiten terug te gaan naar de auto. Hij vraagt me of ik een theeproeverij wil doen. Hij zegt dat het binnen is, omdat het zoveel regent. Goed plan! Onderweg verteld hij mij dat ze daar ook Luwak koffie produceren. Koffie gemaakt van de ontlasting van een dier: Luwak. Dit dier wordt een kat genoemd en leeft in de jungle. Hij verteld dat de mensen de jungle ingaan om poep van de Luwak te verzamelen om daar koffie van te maken. Dit gaat uiteraard vooraf aan een heel proces. Het is dure koffie, omdat er veel arbeid bij komt kijken, zoeken in de jungle en ik vraag of de dieren echt vrij zijn. Zijn antwoord is ja. Dan vind ik het interessant om de koffie te proberen. De proeverij is gelegen in een prachtige omgeving. Ik word verwelkomd met paraplu door een lieve jonge meid die me meeneemt en meer verteld over het productieproces. Ze laat zien hoe de poep binnenkomt, hoe het wordt verwerkt en traditioneel wordt verwerkt. Daarnaast laat ze zien dat er nog meer thee en koffie wordt geproduceerd bestaan uit verschillende smaken. We lopen verder en ze zet me neer aan een tafel waar de proeverij wordt geserveerd. Ze zegt dat ze zo terug is met de koffie en thee, maar voor mij zie ik iets wat mijn aandacht trekt, het beweegt en is vrij groot. Stiekem vind ik het wel eng. Het is een grote spin met lange poten die uit zwart witte-kleuren bestaan. Ze zijn gestreept en dat vind ik het enger maken. Hij is druk bezig in zijn web, maar besluit omhoog te klimmen en boven mijn hoofd te verblijven. Ik kan het niet laten steeds naar boven te kijken om te zien of hij toch niet naar beneden komt. Ik vraag aan de serveerster of hij gevaarlijk is, maar ze weet het niet. Ik blijf hem maar in de gaten houden.
Het dondert en bliksemt en het blijft lang hangen rondom de valei. De theeproeverij bestaat uit diverse smaken, ze geeft aan dat het eigenlijk geen thee is, omdat het niet van blaadjes is gemaakt. Het is warm water met mango of gember of andere specerijen. De koffies bestaan uit gewone, maar ook met vanille en andere specerijen. Daarnaast serveert ze de Luwak koffie en eerlijk gezegd vind ik het niet om te drinken, hoe de smaak is, heb ik lang naar gezocht om te omschrijven, maar niet te doen. Hij is erg zuur, maar ze zegt dat dit door de Arabische bonen komt waaruit de koffie bestaat. Hier hoef ik niet nog een slok van, laat staan koffie van mee naar huis nemen. Ik raak met haar n gesprek over het leven hier op Bali en vraag haar of er nog andere apen leven, Big daddy gaf aan van niet en dat ze alleen in dit soort parken als Monkeyforest leven. Zij geeft aan van wel! Ze heeft al meerdere soorten gezien in de jungle en zelf is ze er niet content mee. Ze vind dieren überhaupt niet leuk, en ik voel angst bij haar. De apen komen soms naar de proeverij en mengen zich tussen de gasten, proeven van de thee en blazen/grommen naar ze. De apen die daar zijn, zijn donker, terwijl de apen in Monkeyforest grijs zijn, ze zijn ook een stuk groter en breder. Jammer dat ik ze niet mag zien, maar ze blijven lekker schuilen voor de regen.
Als we terug richting de auto lopen kom ik nog langs een winkeltje. Ik besluit vanille koffie en mangothee mee te nemen en ik vraag haar of dat mee Australië in mag. Ze geeft aan dat de koffie bewerkt is en dat het dan mag. Ruw materiaal mag niet. Ik neem de gok en neem het mee. Ze vraagt of ik nog interesse heb in de Luwak koffie maar ik bedank vriendelijk. Niet te zuipen!
Daarna komen we langs een kooi en tot mijn schrik zitten daar 2 Luwaks in. Ik was ervan overtuigd dat ze niet in gevangenschap leefden, maar deze twee blijken dus van wel. Meteen heb ik spijt dat ik de koffie heb gedronken.
De plassen op het terrein zijn steeds groter en dieper geworden, mijn schoenen zijn inmiddels doorweekt en ikzelf ook. Het wordt nu wel erg koud in die natte kleding en big daddy zet de airco wat warmer. Onze laatste stop wordt een tempel. Hij vraagt of ik naar een toeristische of niet zo toeristische tempel wil. Ik kies voor de niet toeristische en door de hevige regenval blijkt het nog helemaal leeg te zijn ook. Deze tempel heb ik op plaatjes voorbij zien komen en trok mijn aandacht, toeval wil dat we hier nu zijn. Maar als je me al wat langer kent weet je dat toeval niet bestaat voor mij, wel de Wet van Aantrekking. Ik moet een sarong om, omdat mijn jurkje te kort is om met respect de tempel te mogen bezoeken. Gelukkig zijn ze op toeristen ingespeeld en staat er een rek met sarongs die je mag lenen. Ik vouw hem om mijn middel waardoor hij tot mijn enkels reikt. De tempel is ook dit keer weer helemaal open, geen binnengebouw, maar alles is vrij zichtbaar en toegankelijk.
Ik word begroet door kwakende eenden die vrolijk waggelen over het gras en zich tegoed doen aan alles wat ze daar kunnen vinden aan eten. Als je wat meer plaatjes van Bali hebt gezien weet je dat er veel eenden te vinden zijn bij de rijstvelden. Het stikt er van insecten, kikkers en ander lekkers waar ze van smullen zodra de rijst is geoogst. Bij deze tempel is ook een reinigingsbad waar middels rituelen mensen worden gereinigd, hun zonden kunnen afspoelen. Het liefst zou ik er even met mijn handen in gaan, maar dat vind ik respectloos en besluit het in gedachte te doen. Aangezien ik toch al zeiknat ben, tot op mijn ondergoed en al soppend in mijn sneakers, neem ik de tijd om de tempel goed te bekijken, helemaal alleen heb ik daar nu alle kans toe.
De plek is mooi omgeven door groen en rust met diverse altaren, beelden en ruimten. Als we terugrijden zijn we zoals voorspeld na precies 4 uur weg, weer terug. Wat een leuke dag was dat en hij is nog niet afgelopen. In het hotel neem ik eerst een warme douche, alle natte kleding uit en mijn schoenen laten drogen, om ze straks weer aan te trekken en de stad in te gaan. Ik wil erheen lopen, maar aangezien de wolk, die eerst in de bergen op ons neerkwam, naar beneden richting de stad is gekomen, neem ik een taxi. De wolk is ons achterna gereisd, waardoor het hier nu ook met bakken uit de hemel kom. Dit maal ga ik richting een mooie kledingwinkel die ik al een tijd volg op Instagram. De kleding die ze maken is werkelijk prachtig, wat prijzig, maar alleen te verkrijgen in Ubud of online. Verzenden vind ik wat spannend als het niet mooi staat of past en daarom ga ik er nu heen. Het blijkt toch nog een eind rijden te zijn en ik ben blij dat ik niet lopend ben gegaan. Op de kaart leek het heel ergens anders te liggen dan daadwerkelijk zo was. Het blijkt in het Russische gedeelte te liggen. Hier wonen veel Russen die ongeveer 10 jaar hier blijven wonen. Ik word afgezet door de chauffeur en ik heb mazzel want de winkel is nog maar eventjes geopend. De kleding is inderdaad zoals ik verwachtte en ik krijg het nog lastig met kiezen. Ik besluit een jurk en top te kopen en laat de rok voor wat het is, dit is toch voldoende?! Maar toch ga ik even later terug om de rok op te halen. Het is een te mooie set om te laten liggen. Ik reken af en het totaalbedrag is 6.400.000. Wow! Geef ik gewoon even miljoenen uit hier! Ik weet dat de factor heel groot is en uiteraard geen miljoenen in euro’s, maar ondanks dat ik hier nu een paar miljoen uitgeef, weet dat het max 400 euro moet zijn, voel ik weerstand. Ik voel weerstand om zoveel (miljoenen) uit te geven. In euros had ik deze weerstand niet gevoeld. Dit is interessant voor mijn money mindset om te zien wat dit met mij doet. Dat is ook de reden dat ik de rok eerder liet liggen, ik vond het wel heel veel miljoen. Deze weerstand ga ik eens goed overdenken, wat maakt het dat ik 400 euro, omgerekend 6.400.000 moeilijk vind om uit te geven terwijl in euros deze weerstand er niet was terwijl het allebei hetzelfde is. Vind ik mijzelf miljoenen niet waard? Vind ik het teveel? Ik ga daar binnenkort eens goed op invoelen wat dit is. Als je miljonair wilt worden, moet je je ernaar gedragen, je moet je voelen zoals je je zou voelen als je miljonair zou zijn. En nu wordt het mij duidelijk dat ik door de weerstand die ik nu voel nog geen miljonair ben. Wow, wat een eyeopener. De aankomende twee weken ga ik daarmee aan de slag, over 2 weken mag ik namelijk weer terug naar Bali op de terugweg naar Nederland en ga ik kijken hoe mijn mindset is verbeter bij het uitgeven van miljoenen. Moet ik toch weer naar die winkel, puur om te kijken hoe het dan gaat haha, wat een vervelende taak krijg ik dan. Alles voor het manifesteren.
Het pand waar de winkel gevestigd is blijkt ook next level te zijn, er wordt veel Russisch gesproken en ik snap de high standard, next level uitstraling van het pand en de winkels. Dit is wel goed voor mijn moneymindset! Het blijft met bakken komen en ik besluit om de hoek een leuk cafe in te gaan om een heerlijke salade en unicorn latte te bestellen. Wel merk ik dat er weinig taxi’s rijden en besluit me in te lezen op de mogelijkheden zoals uber, echter rijdt uber hier niet maar wel een partij zoals grab, vergelijkbaar. Wel zijn de vele chauffeurs per scooter of motor. Dat doen we maar niet, gelukkig is de auto om de hoek en kan ik terug naar het hotel om de dag af te sluiten met een meditatie, en een slaappil want mijn wekker gaat om 06:30 en ik moet goed slapen voor de leuke dag die gaat komen morgen!
