Dubai energie

-English Below-

Intunen op de Dubai energie

Zoals jullie wellicht in mijn andere blog hebben kunnen lezen, heb ik eerder ingetapt op de Picasso-energie in Barcelona.

Dat heeft mij zoveel gebracht. Niet iets concreets, maar wel qua denken, qua mogelijkheden, qua kansen, qua out-of-the-box-denken. Het was iets magisch eigenlijk!

Dat gevoel, dat was zo bijzonder. En ik had het plan om naar Dubai te gaan. Iedereen heeft het over Dubai, over hoe mooi het is.

Het is natuurlijk allemaal nep, want het is allemaal vrij nieuw. Het draait allemaal om geld en om shoppen en show, zo wordt gezegd. Maar ik wilde het ook een keer ervaren, hoe het is om daar te zijn.

Je ziet natuurlijk dat er heel veel echt rijke mensen wonen. En ik wilde daar naartoe, om daar te werken, lekker in de zon. Iets wat ik al veel vaker doe, andere bestemmingen, meestal Spanje.

En daar gewoon lekker in de zon op het terras werken. Want ik kan mijn werk overal mee naartoe nemen. Toen ik vroeg of mijn vriend mee ging, zei hij: ‘wat moet ik daar nou zoeken?’. En dat is trouwens een opmerking die ik meerdere mensen heb horen zeggen.

Maar ik zei nee, ik wil het een keertje ervaren. Ik wil er een keertje zijn. En ik zei nog tegen hem, wie weet komt er iets, een deal uit.

Misschien komt er zakelijk iets goeds uit. Ik weet het niet, maar ik wil gewoon naar Dubai. Ik wil dat ervaren.

Ik heb toen voor tien dagen geboekt. Ik ben er naartoe gegaan en ik zat heerlijk te werken op het terras in de schaduw en mijn laptop viel uit omdat de batterij leeg was. Toen dacht ik, oké, ik ga hem niet opnieuw inpluggen. Ik zie het als een teken. Ik klap hem inderdaad dicht.

Tegenover mij zag ik een plekje op een bankje, in het zonnetje. En ik ging daar lekker zitten, genieten van de zon en een beetje mensen kijken. De mooiste mensen kwamen voorbij. Prachtige kleding hadden ze aan.

Chique, echt heel erg chique. En ik keek uit op een jachthaven. Nou, daar lagen natuurlijk ook prachtige jachten.

De wolkenkrabbers, of in ieder geval, het waren geen wolkenkrabbers, maar hoge flatgebouwen om mij heen. Prachtige appartementencomplexen, bijzondere gebouwen en architectuur. Ik keek mijn ogen uit.

En ik zat er lekker op dat bankje te genieten. Op een gegeven moment zag ik in mijn ooghoek een man zich een beetje snel voortbewegen. En in zijn handen had hij eten en drinken.

Ik zag dat hij aan het zoeken was, volgens mij ook naar een plekje op een bankje waar hij even kon zitten. Vervolgens kwam hij even later weer terug en vroeg hij aan mij: ‘mag ik naast u zitten?’ Want ik zat alleen op het bankje en er was inderdaad voldoende ruimte. En ik weet van Dubai dat ze daar eigenlijk de vrouwen niet aanspreken.

Ze zijn daar uberbeleefd, zo zou je het kunnen omschrijven. Alleen mannen worden aangesproken, mannen wordt de hand gegeven. Tegen een man wordt ook gesproken. Een vrouw wordt een beetje daar links gelaten, maar ik was alleen dus er kon niet tegen een man gesproken worden. En je kan er alles van vinden, maar in dit geval vind ik het heel beleefd en ook best wel veilig. Nou goed, ik zat daar op dat bankje en die man die zat daar met zijn eten en zijn drinken en hij pakte zijn telefoon en hij ging zitten bellen.

Hij sprak Engels en ik keek naar hem, volgens mij kwam hij uit India. Deze man begon eigenlijk een dilemma neer te leggen bij de persoon aan de andere kant van het telefoon. En ik zat stiekem zelf een beetje mee te luisteren.

Maar al met al werd ik steeds geïnteresseerder in wat deze man te vertellen had. En het was niet zozeer dat ik heel erg nosy was, heel erg nieuwsgierig, maar ik was oprecht eigenlijk ook gewoon geïnteresseerd. Ik kwam erachter dat deze man bulkte van het geld.

Een totaal andere wereld had, in een totaal andere wereld leefde dan waar ik in leef. Totaal anders. Totaal andere mensen om zich heen, totaal andere budgetten, totaal andere verhalen en belevenissen.

En ik kon daar onwijs van genieten. Maar deze man, die zat gewoon echt heel erg ergens mee. Ik hoorde het zo aan en het ging over zijn moeder.

Zijn moeder vond hij eigenlijk gewoon een beetje labiel, dat zei hij ook letterlijk. Hij vond zijn moeder niet helemaal honderd. En hij vertelde aan die andere persoon van, ‘joh, mijn moeder heeft een van mij de mooiste Bentley gekregen. Ze heeft een huis in hartje Londen. En zij heeft een probleem met shoppen. Die vrouw die shopt de hele dag door. Maar dat is niet het enige dan kom ik in het huis en dan zie ik overal schoenendozen. Onder de salontafel, onder de eettafel, allemaal opgestapelde schoenendozen. Het is bizar, die vrouw heeft een gat in de hand.

Die vrouw weet niet met geld om te gaan. Die vrouw blijft maar kopen en kopen en kopen. Ik heb voor haar een huis gekocht in Londen, Baker Street, van 4000 vierkante meter, en elke keer als ik daar kom, heeft ze weer wat gesloopt in dat huis.

Moet ik daar weer wat laten maken. Ze heeft zoveel kamers en al die kamers staan opgestapeld met kleding en schoenendozen. En ze blijft maar kopen en kopen.’ Hij vervolgd zijn verhaal: ‘we waren op reis in India waar we werden rondgereden in een Bentley. En op een gegeven moment zegt ze tegen de chauffeur: stop hier. Ik keek om me heen, we zaten in een arm gebied. Mijn moeder had voor zeker 200.000 euro aan sieraden om en de mensen die daar wonen, die kopen daar gewoon een groot huis voor, voor 200.000 euro. En dat heeft zij even om haar lichaam hangen. Nu wilde ze stoppen, want ergens in die straat zag ze een winkeltje waar ze naartoe wilde.’

Hij zegt, ‘Mam, deze mensen zijn zo arm. Jij loopt daar uit een dikke Bentley met 200.000 euro aan sieraden om je heen. Als jij uitstapt, als mensen dit zien, dan gaan ze een grote groep om jou heen vormen. Ik kan jou dan niet beschermen. De politie kan jou niet beschermen. Je wordt beroofd en misschien nog wel erger. Je denkt niet na. Je bent niet goed bij je hoofd. Je gaat hier niet zomaar uitstappen om naar een winkeltje te gaan.’

Die man, die maakte zich ernstige zorgen. Dat was wel duidelijk. En hij zei: ‘mam, ik wil dat je naar Dubai komt. Het is hier veilig. Je kan hier losgaan wat je wil. Het is hier veilig. Ik vertrouw er ook op dat jij hier veilig zit. Ik kan je niet in de gaten houden. Ik kan je niet helpen. Ik kan je niet beschermen. Ik wil gewoon dat je hier naartoe komt, maar ze wil het niet.’ Hij zegt, ‘wat moet ik nou met die moeder van mij?’.

Op een gegeven moment zei hij tegen mij, en dat had ik niet eens door ik zat natuurlijk wel een beetje te luisteren, maar ik zat ook gewoon heerlijk van de omgeving te genieten, dus het was een beetje een combi van een aantal dingen. En op een gegeven moment hoorde ik naast me: miss. En de tweede keer: miss. En toen dacht ik, oh, hij heeft het tegen mij, dus ik draai me om.

Ik zeg yes. Hij zegt, sorry hoor, maar heeft u last van mijn telefoongesprek? En ik zei natuurlijk nee. Dat was ook zo en stiekem van binnen, ja, was ik er eigenlijk een beetje van aan het genieten van het gesprek wat ik hoorde.

En het is niet zo dat ik genoot van de zorgen die hij had, maar meer van even in een andere wereld zijn, voor mijzelf. Ik bedoel, ik heb zo mijn zorgen en dingetjes, maar ook hij en dat op zijn niveau qua geld, qua rijkdom. En ik zat op een heel ander niveau natuurlijk qua geld en qua rijkdom dan dat hij zit. En ik vond het zo mooi om te horen hoe zijn leven er dan uitziet. Wat hij allemaal meemaakt. En hoe daar de mogelijkheden zijn.

Maar ook dus dat hij zich wel zorgen maakt. En ik vond het eigenlijk, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar ik kon er eigenlijk best wel van genieten. En dat is niet negatief bedoeld. Het is geen jaloezie of dat ik het hem niet gun. Maar het is meer dat ik even in een andere wereld zat. En dat vond ik zo lekker.Om even in die wereld te zitten van zoveel overvloed op het gebied van rijkdom. Want met vriendinnen en familie, zit ik niet op dit niveau te praten. Of hoor ik dit soort verhalen niet.

En ze zeggen waar je mee omgaat word je mee besmet. En misschien moet je af en toe ook wel eens gaan schiften, met wie je omgaat. Juist om jezelf op een ander level te krijgen.

Dus ik zat daar lekker te genieten en die man die ging nog even door met zijn gesprek. En op een gegeven moment dacht ik van nou ik ga er nu vandoor. Want ik ga nog even lekker verder. Ik ga hier verder kijken wat er allemaal nog is. En ik stond op en ik zei tegen die man: ‘nog een hele fijne dag’. Eigenlijk wilde ik zeggen: sterkte met je moeder. Maar ik denk nee, dat doe ik niet. Want dan weet hij dat ik echt heb zitten luisteren. Maar ik vond het een hele bijzondere ervaring.

En de reden waarom ik dus naar Dubai ging was om in te tappen op die energie. Maar ook om misschien een leuke zakelijke deal er uit te halen. En daar kwam ik pas bij thuiskomst achter dat ik die toch op een andere manier heb gekregen.

Maar daarover later meer.

In liefde,

Priscilla

Tuning Into the Dubai Energy

As you may have read in my other blog, I previously tapped into the Picasso energy in Barcelona.

That experience brought me so much. Not something tangible, but in terms of mindset, opportunities, thinking outside the box. It was something magical, really!

That feeling was so special. And I had this plan to go to Dubai. Everyone talks about Dubai, how beautiful it is.

Of course, it’s all kind of fake, since everything is so new. It’s all about money, shopping, and showing off—at least, that’s what people say. But I wanted to experience it myself, to see what it’s like to actually be there.

You see so many truly wealthy people living there. And I wanted to go there, to work, and enjoy the sun. Something I often do—usually in Spain.

Just working on a sunny terrace, because I can take my work anywhere. When I asked my boyfriend if he wanted to come, he said, “What would I even do there?” And to be honest, I’ve heard that from a few others too.

But I said no, I want to experience it for myself. I want to be there at least once. And I even told him—who knows, maybe something will come from it, like a business deal.

Maybe something good will come out of it professionally. I didn’t know for sure, but I just wanted to go to Dubai. I wanted to feel it.

So, I booked ten days. I went, and I was working on a terrace, in the shade, and suddenly my laptop shut down—battery dead. I thought, okay, I’m not going to plug it in again. I’ll take it as a sign. I closed it.

Across from me, I saw a spot on a bench, in the sun. So I sat down there, enjoying the sunshine and people-watching. The most beautiful people walked by. They were dressed impeccably.

So chic. Truly elegant. And I had a view of a marina, filled with stunning yachts.

Skyscrapers—or well, maybe not actual skyscrapers, but tall buildings all around me. Gorgeous apartment complexes, unique architecture. I couldn’t stop looking around.

So I sat there on that bench, just soaking it in. At one point, out of the corner of my eye, I saw a man moving rather quickly, carrying food and drinks.

It looked like he was searching for a spot on a bench to sit down. A little while later, he came back and asked, “May I sit next to you?” I was alone on the bench, and there was plenty of space. I know in Dubai, they don’t usually address women directly.

They are extremely polite—you could say overly so. Only men speak to men, shake hands with men. They don’t really address women directly.

Women are kind of left out of those interactions, but since I was alone, there was no man to address. You can think whatever you want of that, but in this case, I found it very respectful, and actually made me feel quite safe. So anyway, he sat down with his food and drink, took out his phone, and started a call.

He spoke English, and I figured he was from India. The man started laying out a dilemma to the person on the other end of the line. I kind of listened in, sneakily.

I became more and more interested in what he was saying. Not because I was nosy, but because I was genuinely intrigued. I found out that this man was insanely wealthy.

A completely different world than mine. Totally different people around him, completely different budgets, stories, experiences.

And I really enjoyed that. But the man was clearly struggling with something. He talked about his mother.

He literally said he thought she was a bit unstable. “Not all there,” were his words. He told the other person, “My mom received one of the finest Bentleys from me. She has a house in the heart of London. And she has a serious shopping problem. She shops all day long.”

“But that’s not the only thing,” he continued. “I walk into the house and I see shoeboxes everywhere. Under the coffee table, under the dining table, stacked all over. It’s crazy. That woman has a hole in her hand. She doesn’t know how to handle money. She keeps buying and buying. I bought her a house on Baker Street, 4,000 square meters. And every time I visit, something else is broken.”

“I have to fix something again. She has so many rooms, and they’re all filled with clothes and shoeboxes. And she just keeps buying.” Then he said, “We were traveling in India once, riding around in a Bentley. At one point, she tells the driver: stop here. I looked around—this was a poor area. My mother was wearing at least 200,000 euros worth of jewelry. People there could buy a big house for that amount. And she’s just wearing it all casually.”

“She saw a little shop and wanted to get out. I said, ‘Mom, these people are so poor. You’re stepping out of a flashy Bentley, draped in 200K worth of jewelry. If you get out, people are going to gather around you. I won’t be able to protect you. Neither can the police. You’ll be robbed, maybe worse. You’re not thinking clearly. You’re not right in the head. You can’t just get out to go shopping here.’”

The man was seriously worried. That much was clear. He said, “Mom, I want you to come to Dubai. It’s safe here. You can go wild here. It’s safe. I trust that you’ll be okay here. I can’t keep an eye on you. I can’t help you. I can’t protect you. I just want you to come here. But she doesn’t want to.” Then he said, “What am I supposed to do with my mom?”

At some point he turned to me—and I didn’t even notice at first, since I was kind of listening but also just enjoying my surroundings. Suddenly I heard: “Miss.” Then again, “Miss.” And I realized he was talking to me, so I turned.

I said, “Yes?” He said, “Sorry, am I bothering you with my phone conversation?” And of course I said no. And that was true. Secretly, I was kind of enjoying overhearing the conversation.

Not because I enjoyed his stress, but because it allowed me to step into a different world for a moment. I mean, I have my own worries and issues, but so does he—just at a completely different level, financially, in terms of wealth. I’m on a whole different level compared to him.

And I just loved hearing what his life is like. What he experiences. What kind of opportunities he deals with.

But also, that he has concerns. I don’t know how to say it, but I actually quite enjoyed it. And I don’t mean that negatively. It’s not jealousy or that I begrudge him anything. It was just being in a different world for a moment. And that felt so good.

To step into a world of such abundance, even just mentally. Because with friends and family, I don’t have conversations on that level. I don’t hear stories like that.

And they say, you become like the people you surround yourself with. Maybe sometimes you need to reevaluate who you spend time with—to elevate yourself to a different level.

So I was just enjoying myself, and the man continued his call. Eventually, I thought, okay, time to move on. I want to keep exploring.

I stood up and said to the man, “Have a lovely day.” I actually wanted to say, “Good luck with your mom,” but I didn’t—because then he’d know I was listening. Still, it was such a special experience.

The reason I went to Dubai was to tap into that energy. And maybe, just maybe, make a good business deal. And once I got home, I realized I did get something out of it—just in a different way.

But more on that later.

In love

Priscilla