Picasso energie

-English Below-

Intunen op de Picasso energie

Voor werk ben ik in Barcelona en besluit op mijn vrije dag het centrum van Barcelona in te gaan. Maar de stad is groot!

Ik besluit de stad, iets te verkleinen door te zoeken op wat ik wil doen in Barcelona. Ik besluit naar het Picasso museum te gaan. Niet dat ik nu zo’n fan ben van musea, ik ren er meestal doorheen, maar iets zegt me dat ik daar naar toe wil. Ik besluit mijn gevoel achterna te gaan, trek mijn sneakers aan en stel me in op een flinke wandeling vandaag.

Ik pak de bus richting het deel waar het Picasso-museum het dichts bij is en als ik daar uitstap kom ik in een heel leuk gedeelte van Barcelona. Ik ben verrast, want het deel waar ik eerder was, was heel zakelijk, groots, niet fijn.

Maar dit is heel schattig, kleine straatjes, oud gedeelte, sfeer, druk, maar fijn. Kleine winkeltjes, lekkere eettentjes en mijn zoektocht start naar het museum.

Aangekomen in het museum, ben ik echt net op tijd, want ik heb een kaartje met een tijd. Het museum laat de diverse stijlen van Picasso zien en ik raak geïnspireerd. Ik zie en lees over zijn leven en dat hij veel in een bepaald café kwam. En weer voel ik dat op mijn intuïtie moet afgaan. Deze verteld me, als ik klaar ben hier, naar het café te gaan.

Ik pak de kaart erbij en loop richting het café. Links, rechts, winkels, het is even zoeken, maar dan, in dat steegje, daar zit het. En het is inderdaad een café waar meerdere toeristen heen gaan. Toeristenprijzen, toeristeneten, alles laat zien wie er als sterren allemaal kwamen en ik besluit binnen alles op mij in te laten werken.

Ik weet niet precies waar hij altijd zat, of hij een eigen plek had in het café, maar dat maakt eerlijk gezegd ook niet uit. En ik besluit mijn ogen te sluiten, even rustig adem halen en dan verbinden met mijn hogere zelf en daarna met de hogere zelf van Picasso.
De energie veranderd, ik voel me anders en ik weet dat ik verbonden ben.

Ik heb het gevoel dat mijn hoofd heel groot wordt, heel breed en ik heel creatief ga kijken. Alsof alles is. Een soort LCD-trip? Niet dat ik dat heb gebruikt, maar je kent het wel van films en hoe ze dat dan omschrijven.

Het is voor het eerst dat ik dit heel bewust doe, met iemand waar ik geen connectie mee heb. Geen connectie in de zin van dat ik voor iemand, een ontvanger, contact probeer te maken met zijn overleden dierbare. Ik ken niemand die Picasso kent, dus als hij een boodschap heeft, kan ik dat niet doorgeven. Maar ik voel dat dat ook niet de bedoeling is.

Ik voel dat ik in zijn energie mag intappen uit liefde. Zonder oordeel, zonder dat er iets tegenover staat, zonder dat ik er iets mee wil. Ik wil het alleen ervaren en wie weet komt hierdoor nog wel wat inspiratie. Nu of later.

Na een tijdje verlaat ik het café weer en als ik wegloop, verder wegloop bij het café, laat ik de energie weer langzaam gaan.

Wat was dit gaaf en ook al kreeg ik geen inspiratie op het creatieve vlak, kreeg ik wel de inspiratie om vaker op de energie in te tappen, waar ik de behoefte voel.

In liefde,

Priscilla

Tuning into Picasso Energy

I’m in Barcelona for work and decide to head into the city center on my day off. But the city is huge!

I decide to narrow it down a bit by focusing on what I actually want to do in Barcelona. I choose to visit the Picasso Museum. Not that I’m such a fan of museums — I usually rush through them — but something tells me I need to go there. I decide to follow my intuition, put on my sneakers, and prepare myself for a long walk today.

I take the bus to the area closest to the Picasso Museum, and as I get off, I find myself in a really charming part of Barcelona. I’m surprised, because the area I was in before felt very corporate, grand, not pleasant at all.

But this area is adorable — small streets, the old part of the city, full of atmosphere. Busy, but in a good way. Little shops, tasty food spots, and so my search for the museum begins.

Once I arrive at the museum, I’m just in time — I have a ticket with a time slot. The museum shows the different styles of Picasso, and I feel inspired. I see and read about his life and how he used to spend a lot of time in a certain café. Again, I feel like I need to trust my intuition. It tells me: when you’re done here, go to that café.

I pull out my map and walk toward the café. Left, right, shops — I have to look around a bit, but then, in this little alley, there it is. And yes, it’s clearly a tourist spot. Tourist prices, tourist food, all kinds of pictures of celebrities who visited. I decide to just sit down and take it all in.

I don’t know exactly where he used to sit, or if he had a favorite spot in the café, but honestly, that doesn’t matter. I decide to close my eyes, take a deep breath, and connect with my higher self — and then with the higher self of Picasso.

The energy shifts, I feel different, and I know I’am connected.

I get the feeling that my head becomes really big, really wide, and I start to see things in a very creative way. As if everything is. Kind of like an LSD trip? Not that I’ve ever tried it, but you know how movies describe that.

This is the first time I’ve done something like this so consciously, with someone I have no personal connection to. No connection in the sense of trying to reach someone’s deceased loved one on behalf of someone else. I don’t know anyone who knew Picasso, so if he did have a message, I couldn’t pass it on. But I also feel that’s not the point.

I feel like I’m allowed to tap into his energy out of love. No judgment, no expectations, nothing in return, and without wanting anything from it. I just want to experience it — and who knows, maybe it will bring inspiration. Now or later.

After a while, I leave the café again, and as I walk away, further and further from the café, I slowly let the energy go.

What an amazing experience. And even though I didn’t receive direct creative inspiration, I did get inspired to tap into energy more often — whenever I feel the call.

With love,

Priscilla